In een jaar kan ongelooflijk veel gebeuren. Ook in mijn tuin staat de tijd nooit stil: er zijn gewassen die het goed hebben gedaan dit jaar, sommige oogsten mislukten en enkele planten hebben mijn hart gestolen. Ik neem je graag mee naar mijn versie van het jaaroverzicht: een digitaal rondje door mijn tuin.

De Tromba d'Albenga, ook gekend als de klimcourgette, was de absolute ster van de show afgelopen zomer in de tuin. De klimmende groente produceert grote bladeren, maar ook overheerlijke vruchten. Langwerpige courgettes die, hoe kan het ook anders, een trompetvorm hebben. De vruchten zijn, als ze jong zijn, lichtgroen van kleur en overheerlijk om rauw te eten. Zijn ze wat groter, zo'n 20 tot 30 centimeter, dan kunnen ze gegeten worden als een gewone courgette.

Laat je de vruchten echter hangen aan de plant, dan kunnen ze tot 150 centimeter groot worden. De kleur wordt dan oranje tot roestbruin, echt een prachtige kleur. De smaak is werkelijk subliem: een lichtzoete notensmaak. Ik gebruik ze graag als groente in een lekkere pasta. Heb je geen tijd om de klimcourgette te verwerken? Dan kan je ze laten afrijpen in de tuin. Zijn de vruchten goed gerijpt, kan je ze tot zo'n zes maand houden als decoratief element uit de tuin.

Ik heb een klimtoren gemaakt in de tuin om de klimcourgette op te laten groeien. Zo kunnen de vruchten rechtop groeien en loop je geen risico op rottende vruchten. En laat ons eerlijk zijn: het is bijzonder plaatsbesparend.

Iedereen weet het, dahlia's hebben een speciaal plekje in m'n hart. Ik heb zo mijn favoriete soorten, maar ik experimenteer graag. Het zaaien van dahlia's is altijd een verrassing. Van kanariegeel tot zachtroze, van open hart tot prachtige pompon: alles is mogelijk. 

Elk jaar oogst ik wat zaden uit de tuin van mijn favoriete soorten en zaai ik een gigantische hoeveelheid dahlia's. Toegeven, plek vinden is niet altijd even simpel. Gelukkig zitten er elk jaar enkele pareltjes tussen: stuk voor stuk prachtige bloemen die lang op vaas blijven en de show stelen met hun prachtige kleur en vorm. Ook dit jaar was een succes. Ik had al de Petticoat Blush geselecteerd, die het nu al enkele jaren goed doet. Zowel ikzelf als de onze kweker is druk bezig met het vermeerderen van de variëteit. 

Maar nu komt er nog een nieuwe soort bij, de Antique Blush. Een prachtige oudroze kleur en de bloemvorm is werkelijk prachtig. De knol is kerngezond en ligt nu veilig in de winteropslag. Dit voorjaar zal ik er volop stekken van nemen, zodat ook deze soort naar onze kweker kan om vermeerderd te worden. Erg spannende en fijne vooruitzichten dus.

Wie mij goed kent, weet dat een tuin altijd tomaten nodig heeft. Ik zaai dus altijd graag een selectie, van snoep- tot vleestomaat voor mijn tuin. Ze bestaan in alle kleuren van de regenboog en ook qua smaak zijn er ongelooflijk veel verschillen. Dit jaar heb ik de tomaten vooral aan de voorkant van de tuin gezet, naast ons terras. Bewust in open lucht dus, en niet in de kas.

De oogst was werkelijk ongelooflijk. De tomaten bleven maar komen en ik ben gelukkig heel lang gespaard gebleven van Phytophthora of de tomatenplaag. De planten hebben het beste van zichzelf gegeven en de oogst was werkelijk overheerlijk. Als je tomaten kweekt in open lucht, en dus niet in de kas, ben je uiteraard wat meer afhankelijk van het weer. Is het een kletsnatte zomer, dan kan de oogst wel eens tegenvallen. Phytophthora slaat snel toe en de tomaten rijpen ook niet snel genoeg af. Is het echter een droge zomer, dan oogst je buiten vaak net meer tomaten dan in de kas. De temperatuur kan ook té warm worden in de kas, waardoor tomaten stoppen met groeien. Het is dus altijd een beetje spannend en afwachten wat het weer zal geven. Laat ons hopen dat de zomer van 2026 weer lekker warm wordt, zo krijgen we terug een fantastische tomatenoost.

Eén van mijn favoriete bomen voor in de tuin is de Malus 'Red Sentinel'. Een prachtige sierappelaar die met prachtige bloesems in het voorjaar ongelooflijk veel insecten en bestuivers aantrekt. In het najaar en de winter steelt ze de show met de felrode appeltjes die aan de takken blijven hangen. Merels zijn verzot op deze appeltjes, die trouwens ook voor ons eetbaar zijn. In de wintermaanden kan het in de tuin nogal kaal en saai zijn, maar met een sierappelaar haal je net dat broodnodige kleurtje in de tuin.

2025 was ook een mastjaar in de tuin. In een mastjaar geven bepaalde boomsoorten enorm veel vruchten. Denk bijvoorbeeld aan eiken, kastanjes en beuken, maar dus ook de sierappelaar. Een mastjaar is een natuurlijke strategie: bomen produceren meer vruchten dan dat wilde dieren kunnen verorberen. Hierdoor zal er sowieso een voedseloverschot zijn, waardoor heel wat pitten en zaden zullen ontkiemen. Het nageslacht is dus door een mastjaar verzekerd.